Mijn telefoon ging ik af, ik was net in slaap. Ik keek op mijn wekker en zag dat ik nog maar net een uur aan het slapen was. Ik nam op en kreeg een vrouwenstem aan de telefoon. Zij stelde zich voor als Renate en zij gaf aan dat zij mijn telefoonnummer via een bevriend echtpaar had gekregen. Haar moeder was een half uur geleden overleden en zij vroeg of ik de familie bij wilde staan in het vormgeven van haar afscheid.
 
Tijdens dit telefoongesprek gaf zij aan dat het een bijzondere situatie was. Haar vader leefde nog en was dementerend. Het echtpaar woonde nog wel bij elkaar. Zij vroeg om advies, hoe nu verder. Blijft haar moeder thuis en hoe zou vader daarop reageren. Is het toch beter om haar naar een uitvaartcentrum over te brengen, zodat haar vader meer rust had en de structuur in zijn dagelijkse verrichtingen niet verstoord werden. Ik stelde haar voor dat ik naar haar toe kwam om in alle rust de mogelijkheden te bespreken.
 
Zo reed ik een half uur later in het holst van de nacht naar het zorgcentrum. Het heeft altijd iets speciaals als je in de stilte van de nacht onderweg bent. Er is bijna niemand meer op straat. De meeste mensen liggen op bed. En als je bij het zorgcentrum aankomt zie je bij een appartement nog licht branden. Dit blijft altijd een bijzonder moment.
 
Eenmaal kennisgemaakt met Renate en haar man zijn wij naar haar moeder gegaan. Zij lag rustig in haar bed. Er brandde een kaars bij haar wat, een fijne, serene sfeer gaf.
 
Ik merkte aan Renate dat zij het erg fijn zou vinden als haar moeder thuis bleef. Ik stelde voor om de opbaring van haar moeder de komende dagen in verschillende stappen te doen zodat haar vader ook kon wennen aan de nieuwe situatie. Dit voelde goed voor Renate. Wij hebben haar de eerste twee nachten op bed opgebaard, zodat haar man gewoon naar de slaapkamer kon wanneer hij bij haar wilde zijn.
 
Na twee nachten hebben wij haar in haar uitvaartkist opgebaard in de woonkamer met een kamerscherm erom heen. En de laatste twee dagen zonder scherm. Iedere keer kwam zo het definitieve afscheid dichterbij.
 
Renate was achteraf zo blij met deze keus. Haar vader heeft deze dagen gewoon bij zijn vrouw kunnen zijn. Het heeft hem niet meer onrustig gemaakt. Zelfs het bezoek van kinderen en kleinkinderen die deze dagen uiteraard wat vaker kwamen heeft hem goed gedaan. Je zag het aan zijn blik wanneer er weer een vertrouwd gezicht binnen kwam.
 
En toen was daar haar definitieve afscheid. Met mooie woorden, muziek en beelden hebben wij teruggekeken op haar leven. De laatste foto die in beeld kwam was zij, samen met haar man. Een leven gedeeld van 54 jaar huwelijk. De afgelopen dagen mocht ik daar een beetje getuige van zijn. Wat heb ik een mooi vak.
 
Mocht u na het lezen van deze column ook de behoefte hebben om met mij in gesprek te gaan, maak gerust een afspraak. Mocht u het liever niet bij u thuis willen dan bent u altijd welkom in ons uitvaartcentrum. Ik leid u daar graag rond. 

Wilco Leukenhaus
Uitvaartverzorging Monuta Spaans
Mr. H.F. de Boerlaan 63A
7417 DD  Deventer
0570-620490
https://www.monuta.nl/vestiging/deventer/
wleukenhaus@monuta.nl