Ik zie en hoor het steeds vaker om me heen. De Deventenaar is trots op zijn stad of haar stad. Hoeveel rondleidingen zijn er dit jaar wel niet gehouden? De stad trekt steeds meer toeristen. Het afgelopen Dickensfestival stond bol van de karakters, veelal Deventenaren. Trots om mee te mogen doen aan het kersthoogtepunt van het jaar. Want geen kerstmarkt kan op tegen dit spektakel.

En zo tegen het einde van het jaar, het jaar waarin Deventer z’n 1250 jaar vierde, vroeg ik mezelf af wat  Deventer nou zo typeert. Heeft u even? De inwoners zijn soms mopperig en nukkig. De kat uit de boom kijkend en wat de boer niet kent dat vreet ie niet. Gastvrij als het ijs eenmaal gebroken is.  Recht door zee en doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg. Velen hebben rood geel bloed door de aderen stromen. Maar waar we allemaal iets mee hebben is de IJssel. Als je terugkomt van vakantie en in de verte gloort de Wilhelminabrug, dan ben je thuis.

Thuis ben je ook tijdens de vele evenementen door het jaar heen, waar de Deventenaar zich thuis voelt en er  ‘voor elk wat wils is’, de Deventer paas- en zomerkermis, de Goede Vrijdagmarkt, Deventer op Stelten, de IJsselloop om maar wat te noemen. Deventer heeft een prachtig bewaard gebleven historisch centrum. De skyline is het mooiste van Nederland. De Brink het mooiste plein. Kowet en de Adelaarshorst daar kan geen club aan tippen. De supporters zijn fanatiek, soms over het randje maar altijd trouw aan de club. De Deventenaar is onbaatzuchtig. 40.000!

Deventenaren doen wekelijks vrijwilligerswerk voor de vereniging, in de natuur of …..is actief tijdens een van de bovengenoemde evenementen. Waar zou Deventer zijn zonder al die geweldige vrijwilligers die zich op wat voor manier dan ook inzetten voor de samenleving. Ook dat is Deventer. Wat betreft het vrijwilligerswerk heeft Deventer nog steeds een naam hoog te houden en wordt de vrijwilligerscentrale Deventer (VCD) regelmatig benaderd met de vraag ‘hoe doen jullie dat toch?”.  Maar het gaat om al die vrijwilligers die Deventer rijk is. Dat moet je koesteren. Wat je aandacht geeft groeit. Dus politiek Deventer, hier en daar wat dorps met grootstedelijke ambities, blijf kijken naar de agenda en zorg dat het vrijwilligerswerk en alles wat daarmee te maken heeft, hoog op de politieke agenda blijft staan. Want ook daarin heeft Deventer een naam hoog te houden.

De allereerste gemeente in Nederland met een vrijwilligerswerkbeleid, 1986. Inmiddels is er veel veranderd. Gelukkig maar. De stad heeft een grote dynamiek en is een toeristische trekpleister. Deventer begroette dit jaar haar 100.000ste inwoner. De stad groeit. Maar het gemoedelijke blijft. De kerstboom voor de Waag oogt mooier dan andere jaren. De lichtjes in de stad maken van Deventer een sprookje waar je doorheen wandelt. Nog niet gedaan? Kan nog tot 31december en daarna natuurlijk elke dag maar dan zijn de lichtfiguren wel weg.  December, kerstboom, lichtjes. Tijd van bezinning, vreugde en soms ook verdriet. De reclames spelen in op de sentimenten. Het hondje van de Staatsloterij en supermarkt Plus spannen daarbij de kroon, wat een tranentrekkers. Het is bijna kerstmis. Hoe u de dagen ook doorbrengt, laat je niet teveel meeslepen. Ik probeer mijn hoofd leegte maken zo aan het einde van het jaar. Een lekkere wandeling langs de IJssel en de camera om de nek. Kijk er naar uit. Hoe dan ook, geniet van de komende dagen. En als het lukt…geniet ook van de stilte zonder schreeuwerige kerst hits, emo reclames en uitnodigende etalages. I’m dreaming of a white Christmas. Fijne dagen!

Rob de Jong
Deventer