De verkiezingen komen er aan. Alsof u dat al niet wist. De campagne is gestart en waar ik al voor vreesde, en velen met mij, is dat het fatsoen ver te zoeken is. Veel politici komen niet verder dan de ander te beschimpen en omlaag te halen met vooral populistische uitlatingen. Ik vind het zo jammer dat onze volksvertegenwoordigers zo ongelofelijk NIET het goede voorbeeld geven. De inhoud is soms ver te zoeken of het partijprogramma is samengevat op 1 A4tje. Als je sommige politici hoort brallen dan denk ik weleens dat de bezuinigingen op onderwijs,  de geestelijke armoede hebben aangewakkerd. Mensen worden tegen elkaar uitgespeeld. In plaats van te kijken wat er goed gaat in dit land wordt ons een beeld geschetst van een land in ernstig verval. Dus laten we vooral wel gaan stemmen. Dat recht hebben we nu eenmaal verworven. Verworven ja. En verworven rechten die moet je koesteren.  Het gezond verstand moet de basis zijn om te zeggen: ‘Ik ga toch naar de stembus.’ En niet je onderbuikgevoel dat zegt; het is allemaal 1 pot nat, veel beloven weinig doen, ik heb geen vertrouwen meer in de politiek en ga zo maar door.

We leven in een prachtig  land. Maar om met de woorden van Johan Cruijff te spreken: ‘Je gaat het pas zien, als je het doorhebt.’ Ik zal me niet meer ergeren aan de hufters in het verkeer die de richtingaanwijzer consequent niet meer gebruiken. Nee voortaan zal ik denken dat het best sneu is dat de lampjes van de auto het niet meer doen. En  nee, ik ga me ook niet meer storen aan mensen die niets terugzeggen als ik ze passeer en groet. Misschien dragen deze mensen een virus bij zich en houden daarom hun mond dicht. Of als ik een ouder echtpaar tegemoet fiets waarbij de man iets uitstraalt van ‘dit fietspad is van mij en ik zal niet wijken’ dan denk ik: “Het is allemaal angst.”

En zo wil ik bijdragen aan het positieve gevoel dat  weer moet gaan overheersen. Ik laat me niet meeslepen in al dat negativisme, populisme en uitspelen van groepen mensen. Ik wil nu ook weleens in kranten de succesverhalen lezen van Nederlanders met een andere etnische afkomst.  Ik ken die voorbeelden wel. Kent u ze ook? Deel ze dan. Daar worden we allemaal blij van. Nou ja allemaal…we moeten wat te klagen overhouden, toch? Ik wil succesverhalen horen en  delen van vluchtelingen die hun plek gevonden hebben in onze samenleving. In plaats van muren bouwen kunnen we ze beter afbreken. Nederlanders waarderen de kwaliteit van leven met ruim een zeven. Wij staan in de top  5 van sterkste economieën in Europa. De gezondheidszorg, waar iedereen wel een mening over heeft, scoort wereldwijd gewoon goed. Ons sociaal zekerheidsstelsel kan zich meten met de besten. En ja het kan altijd beter. En natuurlijk zijn er veel te veel voedselbanken, maar gelukkig zijn ze er wel. Kijken we naar de feiten dan moeten we blij zijn dat we in Nederland ons bedje hebben staan en niet ergens op een verlaten strand op een Grieks eiland zonder voorzieningen. Dan moeten we blij zijn dat we toch maar mooi over van alles kunnen klagen. Er zijn zoveel mensen met iets anders aan hun hoofd dan klagen. Daar hebben ze niet eens de tijd voor. Dat mogen we ons gelukkig prijzen dat we bij de  rijkste landen van de wereld horen. En daarmee vormen wij  ook eens een minderheid. Slechts 10%.

Terug naar waar ik mijn column mee begon. De aankomende verkiezingen. Ik ga. Bewuster dan ooit.
 
Rob de Jong
Directeur Vrijwilligers Centrale Deventer.
http://www.vrijwilligersstad.nl