Interview met Nuran Florissen, vrijwilliger o.a. bij Vrouwen voor Elkaar  
“Toen ik de vorige keer in Turkije was, zat ik met mijn oude buren te praten. Ze vertelden dat ze zich mij nog goed herinneren als baby. Dat ik mijn speen en fles deelde met mijn zus - we schelen één jaar. Daar hebben ze het nu nog over. Het is bijzonder voor een baby: normaal houdt die haar eigen speen of fles stevig vast! Blijkbaar zat het er al vroeg in.”

Dit interview is geschreven door door Tessa Bregman, vrijwilliger van de Vrijwilligers Centrale Deventer. Wil jij ook vrijwilligerswerk doen? Neem dan eens een kijkje op http://www.vrijwilligersstad.nl

Dat Nuran van nature sociaal is, heb ik inderdaad direct in de gaten. Zo gauw ze me welkom heet in haar huis, voel ik me ook echt welkom. Terwijl we elkaar nog nooit hebben ontmoet, praat ze met me alsof ze me al jaren kent: bijzonder gemakkelijk, enthousiast en oprecht. Niet voor niets heeft Nuran verschillende onderscheidingen gekregen voor haar werk en wordt ze wel super-vrijwilliger genoemd. Niet ‘alleen’ omdat ze zich voor ontzettend veel organisaties, projecten en mensen inzet, maar vooral vanwege de grote betrokkenheid waarmee ze dat doet. Nurans sociale karakter, enthousiasme en bevlogenheid zorgen ervoor dat haar werk succes heeft en veel waardering krijgt. Ik verwonder me terwijl ik blader door haar twee mappen, vol met foto’s en artikelen over haar werk. De mappen haalt ze pas uit de kast als één van de foto’s toevallig ter sprake komt. Ondanks alle waardering, artikelen en prijzen, zou ze zelf niet snel benadrukken dat ze goed is in haar werk. “Ik vind het gewoon heel erg leuk!”. 

 

Vrijwilligerswerk draait voor haar niet om prijzen of aandacht. “Van mijn moeder heb ik altijd meegekregen: wanneer je kan, help je anderen. Zonder er iets voor terug te verwachten. Ik ben blij dat ik dat heb meegekregen, ik doe het graag.” Volgens Nuran gaat het om delen, saamhorigheid en verbinding. “Verbinding maken tussen mensen, dat vind ik echt mooi. Samenwerken is altijd beter.” Dit doet ze onder meer door contacten te leggen tussen de verschillende organisaties en mensen die ze kent en door nieuwe mensen aan te spreken en uit te nodigen voor ‘haar Keukenhof’: Vrouwen voor Elkaar. Dit is een multiculturele groep van vrouwen (een kleurrijk geheel, vandaar ‘Keukenhof’ genoemd door Nuran) die samenkomen voor verschillende activiteiten, zoals informatieve lezingen, uitstapjes, samen theater spelen of lekker eten. Een hoogtepunt was het bezoek afgelopen juli aan het provinciehuis, waar de groep was uitgenodigd om de installatie van Andries Heidema als Commissaris van de Koning bij te wonen. Geregeld door Nuran. Voor volgend jaar staat een bezoek aan de Tweede Kamer op haar planning.
 

Verbaasd over haar eigen kunnen – “zo’n kleine vrouw” en “zonder diploma’s” – ziet de bescheiden Nuran wel in dat ze veel betekent voor de 45 vrouwen die de bijeenkomsten van Vrouwen voor Elkaar bezoeken. Vaak krijgt ze van de vrouwen en van Fenny, met wie ze de bijeenkomsten sinds het begin leidt, te horen dat zij de groep ‘trekt’: dat zij ervoor zorgt dat zoveel vrouwen in contact komen én blijven met elkaar. Op de foto die ze me laat zien, staat ze dan ook met een touw in haar hand, achter haar een groep vrouwen die het touw vastpakken om met haar mee te gaan en zich te verbinden. Voor sommigen doet net dat ene, aanmoedigende zetje wonderen, zo blijkt uit Nurans verhalen. “Werd ik zomaar geknuffeld door een grote Somalische dame, omdat ik met haar had meegedacht over het opstarten van haar hennaworkshop. Ik zag dat ze ineens vertrouwen had. Ze was zo blij.” 
 

Na het verlies van haar man in 2014 kreeg Nuran bericht van Fenny, die vroeg of ze met een aantal dames langs mocht komen om te condoleren. Emotioneel vertelt Nuran me dat er uiteindelijk 27 vrouwen op de stoep stonden, die er allemaal graag voor haar wilden zijn. 

“We doen het samen. Toen ik de prijs “het Verschil” kreeg, zei ik dat ook tegen de dames. Ik zei: ‘Mijn naam staat erop, maar we hebben het samen gedaan. Als jullie niet allemaal zouden komen, was er niks!’ Het raakte hen heel erg dat ik dat zei. Maar het is zo, alleen kun je niks bereiken.” Met het bedrag dat ze heeft gewonnen door haar inzet voor verbinding in Deventer, onder andere met Vrouwen voor Elkaar, wil Nuran volgend jaar een festival organiseren. De groep bestaat dan 25 jaar!  
 

Heeft u ook interesse in de activiteiten van Vrouwen voor Elkaar? Kom eens langs op de inloopochtend. Vanaf 4 september elke dinsdag 9.00-11.00 in Humanitas.