Je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn.....aansluiten bij de ander.

Het gaat misschien niet helemaal op, de vergelijking met dit spreekwoord maar ik moest er toch aan denken. Aansluiten bij de cliënt was één van de meest waardevolle dingen die ik leerde tijdens mijn opleiding tot EFT therapeut. ( Emotional Focussed Therapie). 

Als voorbeeld zat midden in onze studie groep, waarin we in zo’n hoefijzer zaten, een dwarse man opgesteld met z’n vrouw die zich volstrekt niet liet vermurwen ook maar enigszins mee te werken aan de relatie therapie. Wij, de leerlingen mochten wanneer we iets zinnigs dachten te weten hem proberen uit z’n tent te lokken. Zo’n zestien therapeuten bij elkaar en de vragen en adviezen werden op hem afgevuurd: “ wat zou je willen in je relatie, hoe voel je je op dit moment.. (goeie vraag aan de dwarse man die zelfs niet zit te wachten op zo’n vraag als hij op z’n best is).  En zo ging het een tijdje door tot we rollend met onze ogen naar de docent keken, zo van: “ daar kun jij waarschijnlijk ook niks meer mee toch?”

“Je hebt hier gewoon helemaal geen zin in he?” vroeg de docent rustig in zijn gemoedelijke Brabantse accent aan de stugge man. “Nee” antwoordde hij, “ dat gezeik steeds aan m’n kop, dat krijg ik thuis al genoeg”. En als vanzelf begon hij erover te vertellen. En hoewel het een rollenspel was vertelde degene die de “dwarse man” speelde, dat er iets knapte bij hem op het moment toen de docent zijn gevoel zo goed verwoordde. 

Aansluiten bij de gemoedstoestand van de ander is dus heel belangrijk. Dan voelt die ander zich begrepen en gehoord en dat is een goed uitgangspunt om verder te praten. 

En zo werkt het vaak ook in een relatie. Het zijn soms maar kleine dingen die irritaties opwekken. Een praktijkvoorbeeld: Ben vertelt dat zijn vriendin lisa hem niet met rust laat als hij thuiskomt. Hij wil gewoon even bijkomen van alle drukte, de werkdag even van zich af laten glijden. “We kunnen toch gewoon praten als ik intussen sta te koken” reageert zijn vriendin Lisa, “dat is toch heel normaal?”
En dit is wat ik van veel stellen hoor, ook in mijn eigen relatie liep dit in het begin zo. Blij dat hij weer thuis was wilde ik gretig zijn verhalen horen, wat had hij allemaal meegemaakt? En ik wilde vertellen wat ik had ervaren, waar ik was geweest of hoe het op mijn werk was verlopen... “en weet je al dat de buurman ernstig ziek is? Luister je eigenlijk wel?” Hij, de ogen dicht, liggend op de bank, alles wat ik er aan zag: IK BEN ER EVEN NIET. Boosheid en irritatie leverde het op, daarvoor was ik toch niet getrouwd?

Nu, vele jaren later weet ik: ff z’n gang laten gaan, even tot zichzelf laten komen. PUNT. Na een half uur was het ineens weer een andere man. En andersom komt het ook voor, hoewel de meeste vrouwen even lekker van zich af willen kletsen als ze thuiskomen na een drukke werkdag of een intensieve dag met de kinderen. Hulde voor de man met het luisterende oor! 

En het werkt! Het is het soort van “rekening houden met” waar je hele goede resultaten mee boekt. En het werkt niet alleen bij partners. Ook bij ex-partners die zich tot elkaar moeten verhouden wanneer ze kinderen hebben en afspraken daarover moeten maken of overleg moeten hebben over hun kinderen kunnen hier hun voordeel mee doen. Ook dan doet een beetje begrip en aansluiten waar de ander op dat moment zit (en dus niet meteen je gelijk halen, ook al heb je misschien wel alle gelijk van de wereld) wonderen. En pragmatisch als ik ben ga ik voor resultaat. 

Wilma Menken
http://www.https://www.menkenmediation.nl/