Column: En dan ben je er niet meer… Datum June 4, 2020
En toen kwam daar Corona. Het echtpaar werd beide getroffen door dit virus en werden allebei ernstig ziek. Er kwam een lockdown, ook in het zorgcentrum waar zij woonden. Kinderen en kleinkinderen mochten niet meer op bezoek. Natuurlijk werd er gezocht naar allerlei manieren om toch met elkaar te kunnen communiceren. Maar dit blijft lastig. Je wilt zo graag als naasten ook echt naast hen staan. Dit kon niet.
In de vroege ochtend, op een mooie zonnige dag in april overleed meneer aan de gevolgen van Corona. Zijn zoon belde mij dat zijn vader was overleden en dat moeder ook ernstig ziek was. Hij vroeg of ik hen kon helpen. Natuurlijk wil ik dat.
In overleg met de familie hebben wij meneer opgehaald en hem opgebaard in ons uitvaartcentrum. Het afscheid thuis van zijn vrouw was schrijnend. Zo ziek als zij was zwaaide zij hem uit vanaf haar bed.
Met de kinderen heb ik zijn afscheid geregeld en hebben wij samen gekeken welke rol ook zijn vrouw kon spelen in zijn afscheid. Zij mocht er niet bij zijn.
Wij hebben kaarsen aangestoken voor haar, wij hebben aan het eind van de plechtigheid uit alle bloemstukken, bloemen gehaald en daar een vaas mee gevuld. Deze hebben de kinderen meegenomen en ’s avonds bij haar op het nachtkastje gezet. Een schrale troost, maar het was iets.
Wij hebben muziek gedraaid wat herinnerde aan hun huwelijk. Het lied unforgettable van Nat King Cole. Vrij vertaald:
Onvergetelijk, dat is wat jij bent
Onvergetelijk of je nu dichtbij bent of ver weg
Als een liefdeslied dat aan mij blijft hangen
Zo doet de gedachte aan jou dingen met mij
Nooit eerder is er iemand meer.
Onvergetelijk of je nu dichtbij bent of ver weg
Als een liefdeslied dat aan mij blijft hangen
Zo doet de gedachte aan jou dingen met mij
Nooit eerder is er iemand meer.
Inmiddels gaat het met mevrouw gelukkig beter en knapt zij op. Maar zij moet verder met de wetenschap dat zij niet bij het afscheid van haar man mocht zijn. Zij moet verder met alleen de herinneringen aan een lang leven met haar grote liefde. Maar ik weet zeker, nu ik eenmaal de familie ken, zij gesteund wordt door haar kinderen en kleinkinderen.
Voor mij als uitvaartverzorger was dit unforgettable. Maar ik besefte mij weer terdege dat ik ondanks al het verdriet, de boosheid en de verwarring iets kon betekenen. Daarom doe ik dit.
Pas goed op elkaar.
Wilco Leukenhaus
Uitvaartverzorging Monuta Wilco Leukenhaus
Mr. H.F. de Boerlaan 63A
7417 DD Deventer
0570-620490
http://www.monuta.nl/vestiging/deventer/
wleukenhaus@monuta.nl
RECENTE ARTIKELEN
Column Esther Evers: Je lichter
De afgelopen tijd ben ik door een proces gegaan waarbij ik veel oud zeer van vroeger heb opgeruimd. Op het moment dat je ervoor staat en het …
Column Esther Evers: Luisteren naar je
“Luister maar naar je hart” wellicht zeg jij het soms tegen jezelf of een ander? Heb je er wel eens bewust bij stilgestaan wat het …
Uit mijn comfortzone tijdens de
Ik ben net terug van een wintersportvakantie en voor mij is wintersport nu niet iets waar ik naar uit kijk. Ik ben namelijk geen held op de …