Het is weer zo’n dag, zo’n dag dat alles tegenvalt. Het lijkt maar niet te stromen in je leven. Wat doe je dan? Vlucht je in afleiding? Pak je je mobiel, ga je Netflixen, neem je een wijntje? Of ga je eens voelen? Eens voelen bij jezelf, wat er nu echt bij je speelt en eens onder de oppervlakte voelen of je iets aan mag gaan kijken. 

Ik herken het, de momenten dat het juist niet stroomt, zijn de momenten dat ik het juist buiten mezelf ging zoeken. Maar inmiddels heb ik geleerd dat dat juist de momenten zijn om te leren, dat ik juist mag vertrouwen en dat ik mag gaan zitten om te voelen en te helen. En als dat is gedaan en je hebt je nieuwe intenties uitgezet om dan eens achterover te leunen en er op vertrouwen dat het goed komt. Dat het universum voor mij werkt en dat ik het los mag laten. 

Als ik terugkijk op de laatste jaren van mijn leven, dan waren ze echt bizar. Ik heb afscheid genomen van mijn vaste baan, ben verhuisd naar Harfsen, heb als het ware afscheid genomen van mijn ‘oude’ ik. Vervolgens en gedurende deze reis heb ik mensen ontmoet die mij hielpen om in te zien wat mijn talenten waren, precies op de momenten dat ik er aan toe was. Ook heb ik geleerd om niet vast te houden en afscheid te nemen als ik voelde dat dat nodig was.

Onlangs kwamen er nog mensen op mijn pad die mij verder hielpen (ik noem ze aarde-engelen). Mij in deden zien dat ik het nog meer uit mezelf mag halen en dat ik nog meer op mijn spirituele gaven mag vertrouwen en dat ik juist daar ook anderen mee mag helpen. Anderen helpen om te helen, te verbinden, op mijn eigen, liefdevolle, krachtige manier. In verbinding met mezelf en met anderen. Hoe mooi is dat?



Esther Evers