Vrijheid is een mooi goed, maar de laatste tijd bekruipt mij de vraag: ‘hoe vrij ben ik echt?’
Want ik voel me momenteel beperkt, ik voel me beperkt in mijn bewegingsruimte. Ik ben bang om me uit te spreken; want de meningen van anderen zijn snoeihard. Ben ik daar wel tegen bestand? 

Ik ben jaloers op de vogels, die zomaar wegvliegen en in deze periode zelfs naar een ander land trekken. Ik wil schreeuwen: ‘neem mij mee, neem mij mee naar landen waar ik nog niet ben geweest.’
En natuurlijk als ik weg zou willen, zou ik kunnen gaan, maar waarom trekt mij dat dat niet in deze roerige periode? Omdat ik iets anders te doen heb op dit moment. Het is tijd voor zelfonderzoek, naar binnen keren en te voelen, waarom voel ik mij niet vrij, waarom raakt deze periode mij zo? Waarom ben ik jaloers op de vogels? Wat speelt er in mijn hart? 

We zijn het wat verleerd, maar er zijn verschillende cycli in ons leven. Je hebt tijden van groei, maar ook tijden waarop het naar binnen keren belangrijk is. Deze tijd is daar geschikt voor; het is herfst en de dagen worden korter. Dit is een tijd waarin het goed is om naar binnen te keren, te onderzoeken wat je los wilt laten, maar ook wat wil je mee nemen straks het nieuwe jaar in. Je kunt jezelf verwarmen met voedsel die bij dit seizoen hoort en ook genieten van de warmte die je huis binnen sluimert. Zelfonderzoek is niet altijd leuk, soms confronterend, maar je kunt het jezelf wel comfortabel maken. 

Esther Evers