Na het bericht van onze regering dat het toch wel echt ernst was met het Coronavirus versomberde ik. Zorgen over alles en nog wat. “Hoe blijven we (en daarmee ook anderen) gezond”, was mijn eerste zorg. Ik hoorde over kinderen die ineens thuis zaten, ouders die moesten werken maar hoe als de kinderen thuis om je heen dralen? 
Mijn zorg betreft gezinnen waarbij de relatie toch al niet lekker loopt, waar misschien huiselijk geweld op de loer ligt of wellicht al aanwezig is. Dan zijn deze omstandigheden al helemaal niet bevorderlijk. 
Hoe kom je uberhaupt zo’n idiote tijd door waarin de hele wereld op z’n kop staat? En hoe blijf je rustig terwijl er allerlei zorgen door je hoofd schieten, misschien paniek! Ik somberde nog meer. 

Een lieve vriendin die ik aan de telefoon had gehad en waarmee ik mijn zorgen deelde stuurde me even later een email: “ik heb je een cursus cadeau gedaan”. De cursus vond ik in de mail: een wachtwoord, inloggen en ik kon beginnen. “Het is wat het is” was de titel van de cursus en ik begon er meteen aan. 

En wat ik leerde was dit:
Als ik aan een kameel denk ben ik dan een kameel? Nee, natuurlijk niet. Dat is les 1, ik ben niet wat ik denk. Het ging verder: gedachten zijn net wolken. Ze komen en ze gaan, hebben allerlei vormen en drijven rustig rond in de lucht. Jij bent niet de wolken, jij bent de blauwe lucht waar ze in rond drijven, altijd blauw, altijd zonnig, altijd rustig en onveranderlijk. In de lucht bestaan wolken maar de lucht is niet hetzelfde als een wolk.  De lucht zit vaak vol met wolken, soms is het zo bewolkt dat de zonnestralen er nauwelijks doorheen kunnen.  Die wolken, die gedachten dus, nemen we ontzettend serieus. En dat geeft problemen, zoals onrust, verdriet, en andere negatieve emoties. Maar wij zijn niet de wolken. Die gedachten zijn vaak een stemmetje in je hoofd wat je regelmatig voor de gek houdt. Dat stemmetje doet altijd net alsof het leven veel ellendiger en enger is dan het daadwerkelijk is, het stemmetje produceert DRAMA.

Wat gebeurt er nu als ik die gedachten niet serieus neem. Gedachten zijn namelijk lang niet altijd constructief. Vaak zelfs niet, zeker in een crisissituatie. Gedachten “veroorzaken” gevoelens en wanneer je gedachten dus negatief zijn, worden je gevoelens ook negatief. Gevoelens blijven echter veel langer hangen dan gedachten. We denken razendsnel. Waardoor ook al die nagatieve gevoelens dan weer worden geactiveerd.

Gedachten zijn als wolken, ze komen en ze gaan. Dan zijn ze weer weg. Maar ze laten wel een witte streep achter, net als een vliegtuig dat al lang voorbij is, dat is het gevoel en blijft veel langer hangen. Gedachten zijn echter lang niet altijd waar. Ze kunnen tevoorschijn komen uit bezorgdheid, angst, in het verleden meegemaakte dingen, en nog veel meer. Ik maakte me zorgen over bijvoorbeeld hoe het nu verder moest met al mijn werkafspraken en dacht: “hoe moet dat nu, met mijn eigen bedrijf”. 

Het zijn vaak de verwachtingen die het leven ingewikkeld maken. Ik hoop (heb de verwachting) dat het morgen mooi weer is, dat ik over twee maanden zoals ik gepland heb, naar een zonnige bestemming in Spanje vlieg, dat ik gezond ben en blijf, zolang ik gezond leef....En dus denk ik: (GEDACHTEN): “er zou geen Corona crisis moeten zijn het is niet eerlijk dat onze vakantie nu niet doorgaat...de bruiloft moet worden afgezegd..ik niet bij mijn oude moeder op bezoek kan... en ga zo maar door.
Verwachtingen maken je leven zuur en maken dat er steeds weer teleurstellingen zijn. 

Wat blijft er over als ik de gedachten eruit haal? Gewoon, een ervaring in je leven, het moment is zoals het is, daar verander je niets aan. Wanneer je dat beseft kun je ontspannen en het leren omarmen. Niet makkelijk!! Maar “Het is zoals het is” omdat je er niets over te zeggen hebt, en dan zou je misschien beter kunnen zeggen:” het is goed zoals het is. 

Wat blijft er nu zonder al die sombere gedachten over: je zit op dit moment  misschien buiten in je tuin, de zon schijnt in je gezicht, dat is wat er zich nu voordoet. Of met een lekker kopje koffie binnen omdat het buiten te hard waait en koud is. Je verwacht even niets maar kijk eens naar dit moment. En verder even niks. 

Terug naar mijn zorg over mensen die zich in hele moeilijke omstandigheden bevinden. Ik heb geen oplossingen. Ook voor deze mensen geldt: “ het is zoals het is”, hoe afschuwelijk ook. 
Om wat leed te verlichten kunnen we soms enkel kleine dingen voor elkaar doen: een telefoontje, een kaartje, appje, mailtje. Een glimlach voor de mensen in de winkel, een aardig woord. 
Zoals in een wijs oud boek staat: Een vriendelijke blik maakt mensen blij en vriendelijke woorden geven mensen kracht om te leven. 
Het is wat het is. 

Wilma Menken
http://www.https://www.menkenmediation.nl/