Ik heb bij mijzelf gemerkt dat werkomgeving heel bepalend voor mij is. Zo floreer ik in de ene omgeving wel en in de andere een stuk minder. Heel lang vond ik daar wat van, want ik wilde niet accepteren dat ik blijkbaar moeite had met sommige werkomgevingen. Dus ik ging nog harder werken om maar in een werkomgeving te passen en veroordeelde mezelf erom wanneer dat niet lukte. Wat ik alleen niet door had was dat ik daardoor mijn gevoel en een deel van mezelf wegdrukte.

De laatste tijd kom ik er met name door de gesprekken met de cliënten achter dat gevoeligheid echt  een kracht is. Ik kan heel makkelijk aansluiten bij de ander en voelen wat er bij hen gebeurt en dat is  in coaching een enorm voordeel. Met mijn leidinggevende van mijn kantoorbaan sprak ik eens over het teflonlaagje. Bij mijn kantoorbaan moest het tefloonlaagje aan en dan ’s avonds bij de coachingsgesprekken moest het teflonlaagje weer uit. Dat gesprek zorgde er bij mij in elk geval voor dat ik het inzicht kreeg dat ik gewoonweg in de ene omgeving beter tot mijn recht kom dan in de andere en dat ik dat dus meer moest accepteren. En dat die acceptatie, ook belangrijk is om mezelf volledig te accepteren. 

Daarnaast realiseerde ik me dat ik geen zin meer heb om het teflonlaagje aan te doen en dat ik goed ben zoals ik ben en dat het tijd is om dat te gaan leven en neer te zetten. Daarom ga ik mij ook vanaf juli volledig focussen op mijn praktijk en laat ik het teflonlaagje ver achter me.

 Esther Evers