Column: Hoeveel kan een mens aan? Datum February 5, 2021

Het gebeurt vaak dat ik als uitvaartverzorger gevraagd wordt om een familie weer te mogen bijstaan bij een verlies. Wanneer ik een van de ouders mocht verzorgen dan word ik ook gevraagd om de uitvaart van de andere ouder of familielid te verzorgen. Ik voel mij dan ook altijd vereerd wanneer ik hiervoor gevraagd word.

Er zijn ook families waar ik gemiddeld vaker mag komen omdat zij regelmatig geconfronteerd worden met een overlijden van iemand die zij lief hebben. Een vader of moeder, een dochter, een partner, een kind, een schoonmoeder of schoonvader. Allemaal in een zeer korte tijd. Iedere keer wanneer wij elkaar dan ontmoeten besef ik mij weer hoeveel leed en verdriet dit met zich meebrengt. Maar ook enorm dankbaar dat zij mij het vertrouwen geven om hen weer te mogen bijstaan. 

Met veel bewondering zie ik hoe zij met elkaar iedere keer weer de kracht vinden om een bijzonder afscheid neer te zetten zo passend bij diegene die is overleden. De woorden, de beelden, de muziek die zij uitkiezen. Met elkaar dragen zij elkaars lasten en steunen zij elkaar daar waar nodig.  

Maar ik zie ook een familie die zo breekbaar is en iedere keer wanneer zij weer met elkaar naar het graf lopen of in het crematorium moeten zijn voor het afscheid hen dit zoveel energie kost. Zichzelf vaak de vraag stellen. Hoe vaak nog en hoe houden wij dit vol. Komt er nooit een eind aan.
 
De dag dat ik jou zag en jij naar me keek
dat ene moment had ik nooit gekend
ik wist niet dat het bestond
het maakte me warm het liet me niet gaan
ik ging naast je staan en raakte je aan.
 Toen ben je weggegaan


Inmiddels ben ik voor deze familie niet alleen de uitvaartverzorger, maar bijna een soort van huisvriend, die je misschien liever niet had willen kennen. Iemand die hen weer meeneemt in de dagen naar het afscheid toe. Een soort van rots in de branding. Ik ben daar trots op en ik ben blij dat ik dit voor hun kan betekenen. 

Ondanks alles ben ik blij dat ik ooit deze familie mocht ontmoeten. Zij hebben mij geleerd dat ondanks het verlies van iemand die je lief is je toch verder kan. Je vasthouden aan mooie herinneringen en deze ook met elkaar delen, dat je kan rekenen op elkaar, dat liefde alles overwint. Je staat nooit alleen. Hoe mooi is dat. 


Wilco Leukenhaus
Monuta Wilco Leukenhaus
Mr. H.F. de Boerlaan 63A
7417 DD  Deventer
0570-620490
wleukenhaus@monuta.nl 
http://www.monutawilcoleukenhaus.nl