Ik kan rustig zeggen dat we een lange, natte 6 maanden durende, herfst achter de rug hebben. Maar daar kunnen we binnenkort een punt achter zetten. Net zoals gelukkig de COVID-19 pandemie. Ik hoop dat alle ondernemers die getroffen zijn door de economische schade er weer snel bovenop mogen komen. Maar dat zal niet gemakkelijk zijn. Want wat ons allen zal treffen in de portemonnee is het optreden van Rusland in Oekraïne. Ik ga daar niet teveel op in want alle virologen zullen aan de talkshowtafel plaats gaan maken voor de Rusland deskundigen. Daar krijgt u alles te horen van de hoed en de rand. Een ding is zeker. Voor de mensen aldaar is het verschrikkelijk.

Wat betreft de achterliggende periode met al zijn maatregelen hoop ik wel dat we er iets van kunnen behouden. Persoonlijk vind ik in meerdere situaties de 1,5 meter afstand nog zo gek niet. Mag van mij blijven. Gedeeltelijk thuiswerken kent vele voordelen. Als we er ook de files beheersbaar mee kunnen houden ben ik voor! 
Maar we mogen weer naar de bioscoop en de theaters. Naar de horeca, eindelijk. Naar het stadion! Dat maakt het leven een stuk leuker.

De afgelopen 2 jaar heb ik mijn ding gedaan als stadionspeaker. Voor de spelers, voor de stewards, de vrijwilligers en de journalisten. Met liefde en dezelfde passie als altijd. Maar het missen van het publiek was toch wel een dingetje. Nou ja, best wel groot dingetje. De muziek klonk op halve kracht nog steeds luid in het stadion. De reclames ken ik uit m’n hoofd. Bij de opkomst van de spelers gaat de muziek nog even 2 streepjes hoger, tot aan het fluitsignaal van de scheidsrechter. Dan gaat de schuif naar beneden en is het stil. Je hoort spelers soms iets tegen elkaar roepen. Of van de kant nog wat aanwijzingen. Maar het stadion miste de beleving vanaf de tribunes. De aanmoedigingen, de liederen, de oh’s en de ah’s. De verbroedering ná een overwinning. Het biertje drinken op het supportersplein. Het ‘wij’- gevoel. Het rood gele gevoel. En je zult het net zien. Dan mag je weer. De wedstrijd tegen AZ. En juist in die week kreeg Corona, de Omikron variant mij te pakken.

Geen stadion, geen live voetbal. In al die jaren is me dat 1 keer eerder overkomen dat ik niet in het stadion kon zijn maar dan door zakelijke verplichtingen. Gelukkig lonkt een geweldig programma waar ik zeker bij ben. Allereerst de wedstrijd tegen Ajax. Volle bak? Jazeker, op alle fronten. Dan midweeks op 2 maart de halve finale van de KNVB-beker tegen PSV. De snelste weg naar Europees voetbal. Een uitverkochte Adelaarshorst. Hebben we kansen? Jazeker! “Dit is een goed stel hoor “, wist Theo Reitsma te vertellen over Oranje in 1988. Nou ik weet zeker dat Kees van Wonderen dit ook vind van zijn huidige selectie. Een stuntploeg in de beker. Ik kijk er reikhalzend naar uit. Dan volgt er nog een heel mooi affiche op zaterdag 5 maart, de wedstrijd tegen FC Utrecht. 

Drie thuiswedstrijden in 1 week. Het kan niet op. Even alle wereldse zaken aan de kant. Gewoon genieten van de mooiste club van Nederland, in het mooiste stadion van het land. De Adelaarshorst, Home of Football,  die echt helemaal tot zijn recht komt mét publiek. 

Rob de Jong