Mevrouw Freriks was al een lange periode opgenomen in een zorginstelling. Haar geheugen liet haar al een tijdje in de steek. Of zoals de zoon het zo mooi vertelde tijdens mijn eerste kennismaking. Het is grijs in haar hoofd. Thuis wonen kon al een aantal jaren niet meer. Haar man heeft haar, omringd met de nodige zorg, nog heel lang mogen verzorgen. Drie jaar geleden verhuisde zij naar een kleinschalig woonproject. Dicht bij haar oude huis. Hemelsbreed kon de heer Freriks de nieuwe woonvorm van zijn vrouw vanuit zijn appartement zien.

 

Begin december kreeg zij vlak achter elkaar twee flinke longontstekingen. Dit heeft een enorme aanslag gepleegd op haar gezondheid en uiteindelijk heeft zij het op moeten geven. De zoon belde mij in het begin van de avond op om te vertellen dat zijn moeder was overleden en of ik hem wilde helpen.

 

Dezelfde avond ben ik naar de woonvorm gegaan van zijn moeder. Ik trof daar de echtgenoot aan met zijn zoon. De heer Freriks vertelde dat zijn vrouw het enorm naar haar zin heeft gehad op haar huidige plek. Ik stelde hem voor om haar dan ook hier op te baren. Hoe mooi is dat. Een opbaring op bed met al haar spulletjes om haar heen. Haar knuffels, de fotolijsten met haar familie, bloemen. Maar ook het personeel en de bewoners konden op hun eigen manier afscheid nemen. De familie was erg blij met deze keuze. 

 

De volgende dag heb ik een afspraak met de heer Freriks en zijn kinderen in zijn appartement. Het was voor hem heel duidelijk. Zijn vrouw kreeg een kerkelijke uitvaart. Traditioneel met gezangen en orgelmuziek. Zo wilde zij dat. Tot het laatst toe kon zij nog gezangen meezingen. En hij wilde dat zij begraven werd. Een mooie plek dicht bij een boom. Zo stelde hij het voor. En daarna met elkaar napraten. Napraten over het mooie leven, dat hij met haar heeft gehad. Hij was daar dankbaar voor. Zo is het gegaan.

 

Bij het weggaan vroeg ik aan hem hoe hij terugkeek op dit afscheid. Ik zag aan hem dat deze vraag hem raakte. Hij zei, weet je Wilco. De laatste drie jaar heb ik steeds weer, beetje bij beetje van haar afscheid genomen. Nu definitief. Ik gun haar deze rust.