Ik ga er niet omheen draaien, het vinden van een nieuwe woonplek was voor ons een behoorlijke zoektocht. Het is lastig om als twee individuen met echt verschillende wensen en verlangens een oplossing te vinden waarbij je beiden niets inlevert en waarvan je beiden denkt: ‘dit is mijn woonplek’. 

Het begon 2 jaar geleden, ik voelde dat het voor mij goed zou zijn om dichterbij de bossen te wonen en ik wilde de nieuwe plek niet rationeel kiezen, maar echt op mijn gevoel. Dus ik ging zitten en mediteren en na meerdere keren kreeg ik het helder: het moest de Achterhoek worden. Nou, daar werd het al spannend, want de man kreeg het al benauwd als hij de kerktoren van Deventer niet meer zag en we hadden beiden niets met de Achterhoek. Maar goed: ik zou mijn pad volgen en dus ging ik er voor. We hadden ooit op een camping in Vorden gestaan, dus dat was het eerste uitgangspunt. Joris ging mee en was niet enthousiast, hij vond Vorden voor zijn werk ook niet praktisch, dus dit spoor liep al vrij snel dood. Wat nu?



Wij hadden eerst nog wat innerlijk huiswerk te doen en wij moesten leren praten: over wat zijn verlangens waren en wat mijn verlangens waren en hoe we daar een middenweg in konden vinden zonder onszelf daarbij kwijt te raken. Gaandeweg voelde Joris wel dat hij zichzelf wel in het groen zag wonen. Hij had een beeld van zichzelf dat hij na een drukke dag naar huis reed en dat hij dan over een landelijk weggetje in het groen zou rijden.

Dus ons verlangen werd helderder en zo kon ik het ook als intentie wegzetten richting het universum: wij willen een huis, waar wij beiden gelukkig zijn. Het liefst vrijstaand en met genoeg grond eromheen, ruimte voor mijn eigen praktijk en waar mijn praktijk succesvol kan zijn. 
Opeens kwam er een huis voorbij in Almen. Het was een prachtige woning, maar aan een wat te drukke weg en de prijs was te hoog, helemaal omdat ik toen al in gedachten had om voor mijn eigen praktijk te willen gaan. Er schoot echt door mijn hoofd: dit gaat nooit lukken. Op 1 salaris van mijn man, die net voor zichzelf is begonnen, we krijgen onze droomplek niet. Maar als ik rustig ging zetten en echt voelen, dan voelde ik: het komt goed, onze woning komt er echt.

Totdat ik begin dit jaar een bungalow in Harfsen voorbij zag komen. Ik zag de foto en ik voelde: ‘dit is hem’. Harfsen is dichtbij het bos, voor de man praktisch met zijn werk én een vrijstaande woning met een garage voor mijn praktijk én past ook nog eens in ons budget. Een  klein ding.. waar het ego over kon gaan steigeren.. het was een bungalow met een plat dak. Maar we reden er naartoe, over een landelijk weggetje in het groen en kwamen in gesprek met de overburen. Dat klikte direct en toen we in gesprek waren kwam de zoon langs van de man die in de woning had gewoond. De buurvrouw hielp ons en zei: ‘misschien mogen jullie wel even binnenkijken?’ Nou, dat mocht! Toen voelden we beiden helemaal: ‘dit is het! Dit is onze plek!’



Wij hebben een bod gedaan, waarvan wij wisten: dit is een bod waarbij we ook echt kans maken om het te krijgen en we kregen het! Inmiddels zijn we druk aan het klussen en worden we weer uitgedaagd. Met de aannemer loopt het niet soepel en ook het verplaatsen van de meterkast blijkt een drama. Maar ook hier, als naar binnen keer en voel, dan komt het goed. Ik weet niet hoe, maar het komt goed. 
Deze zoektocht heeft ons in elk geval dichterbij onszelf en elkaar gebracht. We zijn de discussie niet uit de weg gegaan, bij onszelf gebleven en dat heeft goed uitpakt. Dit was een belangrijk onderdeel op onze reis. 



Esther Evers