Column Rob de Jong: Realiteit Datum June 9, 2022
Ik ben sommige zaken ná Corona anders gaan zien. Ik geef nog steeds mensen de hand maar was mijn handen wel vaker. Het biertje is prijzig maar ik snap het. Heb nog wel moeite met een vakantie in het buitenland. Ik ben Nederland gaan ontdekken en heb nog zoveel plekken gezien waar ik nooit eerder ben geweest.
Als ik de beelden zo zie op Schiphol van rijen wachtende mensen, dan is op vakantie gaan een martelgang. Triest. Een loonakkoord sluiten vlak voor dat je op het matje wordt geroepen door de kamer is ook wel triest. Wel fijn voor de werknemers onder aan de economische ladder van het bedrijf. Zonder deze bewakers en schoonmakers kan de luchthaven het wel schudden.
Je zou bijna zeggen dat alles weer normaal is. Ogenschijnlijk is dat zo. Gek hoe gebeurtenissen een impact hebben op ons leven en we vervolgens weer over gaan tot de orde van de dag. In februari brak er oorlog uit in het oosten van Europa. Het nieuws daarover was dagelijks ‘hot’. Dat duurde ongeveer drie weken. Het nieuws werd minder, de oorlog erger. Bij de opvang van de Oekraïners was de animo onder mensen om daar vrijwilligerswerk te doen bijzonder groot. Iedereen leefde mee. Hulde aan de vrijwilligers van het eerste uur. Als er nu een oproep gedaan zou worden om te helpen bij de opvang locaties zou de toeloop lang niet zo groot zijn. Logisch, we horen er minder over. Het is geen voorpaginanieuws meer.
Het leven trekt snel aan ons voorbij. De informatie die tot ons komt is vluchtig en we hebben haast geen tijd om daar zelf een goede mening over te vormen. We zijn afhankelijk geworden van de deskundigen aan tafel als we onze mening willen bijstellen of herroepen. Tenminste als we er tijd voor hebben. Social media sleurt ons de informatiesamenleving in. We komen er in om. En toch kunnen we ook niet zonder. We kunnen ons nu eenmaal niet afsluiten van de wereld. Ook al zou je dat misschien wel graag willen. De realiteit is rauw, mooi, ontroerend en hoopgevend tegelijkertijd.
Eigenlijk zoals de afgelopen trainersperiode van Kees van Wonderen bij Go Ahead Eagles is geweest. Een realiteit waar heel Deventer van mee heeft geprofiteerd. De aaibaarheid van de club is toegenomen evenals de professionaliteit en stabiliteit van de club mede dankzij de staf . De beleving op de tribunes, toen het weer mocht was rauw, mooi, ontroerend en hoopgevend.
De komende zomer gaan er wellicht weer andere realiteiten bijkomen, anderen zullen verdwijnen, definitief of op de achtergrond. Ik zelf neem de camera ter hand en ga op zoek naar rauwe, mooie, ontroerende en hoopgevende foto’s. Zal daarbij het nieuws via social media op mijn mobiele telefoon nauwlettend in de gaten blijven houden. Tenminste als ik er tijd voor heb.
Rob de Jong
.gif)
RECENTE ARTIKELEN
Column Esther Evers: Mijn reis
Inmiddels zo’n 10 jaar geleden ging ik voor het eerst zelf naar een sjamanistische coach. Dat was het begin van mijn zoektocht naar mezelf. Ik …
Column Esther Evers: Durf jij te
Het is weer zo’n dag, zo’n dag dat alles tegenvalt. Het lijkt maar niet te stromen in je leven. Wat doe je dan? Vlucht je in afleiding? …
Column Esther Evers: De Lente – een nieuw
Na weken grijze dagen en veel regen, schrijf ik deze column terwijl er een heerlijk zonnetje buiten schijnt. Het is namelijk lente en nu begint het …