Ik ben net terug van een wintersportvakantie en voor mij is wintersport nu niet iets waar ik naar uit kijk. Ik ben namelijk geen held op de ski’s en omdat ik het niet zo goed kan, verkramp ik en ben ik op de moeilijke stukken opeens vergeten wat ik allemaal heb geleerd, wat natuurlijk totaal niet helpt. 

Maar waarom ga ik dan toch? Omdat ik heb gemerkt dat wanneer ik me door mijn angst laat weerhouden, ik nooit zal groeien. In mijn geval geldt dat voor skiën. De afgelopen week ben ik iedere dag een klein stukje meer uit mijn comfortzone gegaan, wat voor mij een prima manier was om met mijn angst om te gaan. Zo keek ik iedere avond heel tevreden terug op de dag. Ik moest mezelf er wel echt toe pushen om door te zetten, maar ik kan echt zeggen dat ik daar mijn vruchten van heb geplukt.

Buiten het skiën, is echt heel fijn om een groot deel van de dag buiten te zijn en de natuur in de bergen is prachtig, ik vind het echt een bijzonder moment wanneer je in de ochtend in die stoeltjeslift zit en alles is stil. Daarnaast hou ik echt van gezelligheid, we waren met een groep, deden mee met de apres ski en ’s avonds spelletjes. Allemaal zaken die ik had gemist als ik thuis was gebleven, dus ga ik ondanks mijn angst volgend jaar weer op de ski’s staan? Natuurlijk! Want deze vakantie had ik voor geen goud willen missen. 

Esther Evers